RichardF
09/12/10, 10:53
Misschien bezie ik het te simpel, maar ik snap niet wat de SIDN met verpanding te maken heeft. Of waarom de SIDN zich die rol heeft toegewezen om daarin van betekenis te zijn. Daarbij wordt voorbij gegaan aan de deelnemer. De deelnemer moet nu maar contact gaan opnemen met het bedrijf en dan met de bank, meestal een bank in dit soort gevallen, kastje muur etc. En of uiteindelijk de kosten ergens verhaald kunnen worden valt nog maar te bezien.
Wanneer een bedrijf een domeinnaam verpand aan iemand, want een bank is gewoon een private instelling, en ik snap die extra privileges voor banken niet, dan moeten ze maar zelf een overeenkomst voor verpanding opstellen en de domeinnaamhouder wijzigen. De houder kan weer gewijzigd worden wanneer het pandrecht opgeheven wordt voor wat voor reden ook. Daar kan de deelnemer van de stichting ten minste nog z’n kosten verhalen op de nieuwe houder.
Hetzelfde als wanneer een bedrijf onder curatele komt te staan. De deelnemer mag niets meer met de naam, maar meestal wordt er ook geen geld meer gevangen. Moeizame communcatie met een curator die vaak geen benul heeft van domeinnamen.
Ik bezie dit niet als taak van de SIDN, in mijn ogen is die taak puur technisch. Het registreren van domeinnamen en het koppelen van technische- en houdergegevens aan domeinnamen in een database en alles wat er bij komt kijken om een domeinnaam technisch toegankelijk te maken middels DNS etc.
Ik heb bij geen enkele TLD meegemaakt dat een registrar zich met dit soort zaken bemoeit. Waarom de SIDN wel? Ik vind het geen verbetering.
Maar nogmaals, misschien bezie ik het te simpel en hoor dus graag jullie mening.
Wanneer een bedrijf een domeinnaam verpand aan iemand, want een bank is gewoon een private instelling, en ik snap die extra privileges voor banken niet, dan moeten ze maar zelf een overeenkomst voor verpanding opstellen en de domeinnaamhouder wijzigen. De houder kan weer gewijzigd worden wanneer het pandrecht opgeheven wordt voor wat voor reden ook. Daar kan de deelnemer van de stichting ten minste nog z’n kosten verhalen op de nieuwe houder.
Hetzelfde als wanneer een bedrijf onder curatele komt te staan. De deelnemer mag niets meer met de naam, maar meestal wordt er ook geen geld meer gevangen. Moeizame communcatie met een curator die vaak geen benul heeft van domeinnamen.
Ik bezie dit niet als taak van de SIDN, in mijn ogen is die taak puur technisch. Het registreren van domeinnamen en het koppelen van technische- en houdergegevens aan domeinnamen in een database en alles wat er bij komt kijken om een domeinnaam technisch toegankelijk te maken middels DNS etc.
Ik heb bij geen enkele TLD meegemaakt dat een registrar zich met dit soort zaken bemoeit. Waarom de SIDN wel? Ik vind het geen verbetering.
Maar nogmaals, misschien bezie ik het te simpel en hoor dus graag jullie mening.